Әйгілі сахабалар

Хазірет Әбу Бәкір (радиаллаһу анһу)

Адал дос

Алла тағала адамзат баласына ақиқат пен ізгілікті жеткізу мақсатымен пайғамбарымыз хазірет Мұхаммедке (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) ұлы парыз жүктейді. Пайғамбарымыз осы міндетті толық орындау үшін күні-түні дамыл таппай, сол жолда қажыр-қайратын жұмсады.

Әуел баста адамдарға Алла тағаланы таныту ісін аса сақтықпен жүргізді. Мекке қаласының қара ниетті адамдары мен тас мүсін пұттарды құдай деп түсінетін жұрты Пайғамбарымыздың осы қасиетті жоспарының іске асуына бөгет болып, жолына ор қазуға тырысты.

Әз Пайғамбар ең әуелі Алланың жіберген қасиетті хабарын өз отбасымен, ағайындарымен бөлісті. Араларынан суырылып алға шығып, ізгілікті насихаттайтын дінді «ә» дегеннен қабыл еткендер болса да, бұлар саусақпен санарлық еді. Ал Пайғамбарымыз Ислам нұрына барша жұртты бөлемекке, адамзатты екі дүниеде жақсылыққа жеткізбекке ұмтылды.

Рақым Пайғамбар туыстарынан кейін Ислам діні жайлы ең жақын достарына айтып көруді жөн көрді. Оның ең жақын досы хазірет Әбу Бәкір еді. Ол ел ішінде беделді, ешкімге зияны жоқ, жүзі шырайлы, жұмсақ мінезді, сыйлы кісі болатын.

Пайғамбарымыз бен хазірет Әбу Бәкірдің достығы ертеректен бастау алған. Кәсіптерінде бір-біріне қолғабыс етіп, жұмыстарын бірлесе атқаратын. Қолдарынан келген көмектерін бір-бірінен аямайтын.

Сол Әбу Бәкір бір күні жұрттың аузынан өзінің жан досы туралы тың әңгімелер естиді. Солардың бірінің Әбу Бәкірге айтқаны:

– Естуімше, Мұхаммед біздің аталарымыздан мұраға қалған пұттарға табынуымыздың қате екенін айтып жүр екен. Аталарымыз қалай табынған болса, біз де солай табынып жүрміз. Мұхаммедтің жақсы кісі екенін білеміз, бірақ неліктен біздің пұттарымызға тіл тигізіп жүр?