Хазірет Хамза (радиаллаһу анһу)

Қаһарман Хамза (р.а.)

Сүйікті Пайғамбарымыздың немере ағасы Хамза ертемен аң аулауға аттанды. Иығындағы қорамсабы жебеге толы. Садағын асып, беліне өткір қылышын сайлап шығып, күн тас төбеден ауғанша аң аулап, ісі біткенде Меккеге қарай қайтуға бет алды.

Хамза сөзбен айтып жеткізе алмас қайратты, батыр кісі болатын. Қараңғы түндерде жалғыз өзі аңға шығып, үрейлі арыстандар жортатын аймақтарда еш қорықпастан серуендейтін. Орасан күшті әрі ержүрек кісіні айналасындағы жұрт та ерекше сыйлап, құрметпен қарайтын.

Бұл мезгіл Меккедегі күннің аптапты уақыты еді. Шыжыған қапырықтан мезі болған тұрғындар үйлерін немесе ағаштардың көлеңкесін саялап отыратын.

Хамза да аяңдап Меккеге жақындап қалған. Айналасын шолып келе жатып, әртүрлі ойлардың басын шалды. Пайғамбарымыздың насихатын саралап, оның уағызы жүрегіне жатталып, сол мәселе туралы ауық-ауық ойлайтын болған.

Екеуі анда-санда бас қосып, ұзақ әңгіме-дүкен құратын. Пайғамбарымыз оны Ислам дініне

шақыратын. Бүкіл адамзатты, жан-жануарларды, табиғатты жаратқан біреудің бар екенін, тұтас жаратылыстың өздігінен пайда болмайтынын, бүкіл болмысты Алланың жоқтан бар еткенін жеткізген. Адамдардың жаратушы деп табынатын пұттары пайдасыз екенін ұзақ түсіндірген еді.

Бұл жылдарда Хамза әлі мұсылмандықты қабылдамаған. Сөйтсе де, Пайғамбарымызды жанындай жақсы көріп, ойлары мен пікірлеріне оң көзбен қарайтын.

Хамза сол күні аңшылық сапарынан осыларды ойлап, тау мен тасты тамашалап көңілді аяңмен келе жатты.

Сосын әлдекімдер ағаштардан қашап жасаған пұттарды еске алып, «Мұхаммедтің айтқандары рас па» деген ой санасында жылт етті. Ой тұңғиығына шомып, ат басын Меккеге жақын ауылдарға әкеліп тірегенін де байқамай қалады. Ту сыртынан:

– Әй, Хамза! – деген дауысты естиді. Бұрылып қараса бір әйел екен. Әлгі әйел:

– Сен әрдайым аңға шығып тау, тасты кезіп кетесің. Алайда мұнда немере ініңе кейбіреулер күн көрсетпейді, – деді.

Хамза әуелгіде әйелдің сөздерін толық түсіне алмады.

– Қай ініме? Кім күн көрсетпейді? – деді аб