Хазірет Али (радиаллаһу анһу)

Нар тұлғалы Али (р.а.)

Мекке қаласы рухани тұрғыдан аса ауыр кезеңді бастан кешіп жатқан мезгіл болатын. Өйткені ел ішін қатыгездік жайлап, әркім қара басының қамы үшін қандай жамандыққа барудан да тайынбайтындай күйге жеткен. Байлар кедейлерді адам екен демей, сауда орындарында бір-бірін алдап, арбап, қарақшылықпен күн көретіндер көп еді.

Осындай аласапыран заманда елді дүр сілкіндірген үлкен оқиға орын алды. Бір күні хазірет Мұхаммед (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) өзінің Пайғамбарлығын жария етіп, халықты Ислам дініне, яғни ізгілік пен ақиқатқа үндей бастады. Біреуді алдаудың, өтірік айтудың харам екенін, Алланың әмірлерін орындаудың парыз екенін талмай түсіндірді. Ислам діні кеңірек насихатталғанымен, Меккеде надандықтың бұлты бірден сейіліп, оң өзгерістер жылдам орнамағанмен, оның уағызын түсініп, жанынан табылғандар да пайда боп, Пайғамбарымызға құлақ асқандар біртіндеп мұсылмандықты қабылдай бастады. Жағымсыз қылықтар шамалы болса да азайып, қаланың жағдайы біршама жақсарайын деді. Алайда бұған наразы кісілер де жоқ емес еді. Пұтқа табынатын

мүшріктер жақсы адамдардың саны көбейгенін қаламай, бұрынғыша бей-берекет өмір сүре бергенді қалады, сондықтан мұсылмандарға тісін қайрай бастады.

Анығында, мұсылмандардың саны өте аз болатын. Сол үшін олар әлсіз еді. Мүшріктер бірте-бірте мұсылмандарды көрген жерде келеке-мазақ етіп, бірте-бірте қысым жасайтынды шығарды, бірақ қаншама қиындыққа тап болса да мұсылмандар төзімділік танытып, сенімдерінен бас тартпады. Ардақты пайғамба