Валеры Маракоў

Вясной

Устала сонца над палямi

I цёплы ветрык зашумеў.

Прастор запеў i перад намi

Прыйшоў канец, канец зiме.

О людзi-братцы, ясным сонцам

Ўсё ажыло ў палёх, лугох.

Над кожнай хатаю бясконца

Вяснова-новы спеў разлёг.

Вясна, вясна — краса прастораў,

Краса жыцця i нашых дзён.

Бягуць руччы разгульна-горда,

I радасць звонiць у грудзёх.

Такой парой жыццё i песня,

I ў сэрцы радасць чулых сноў,

Бо на прыволлi жыць не цесна

I шчасце пiць i пiць iзноў!