Валеры Маракоў

Добры дзень, дарагая

Добры дзень, дарагая,

Цалуй i цалуйся,

Хай гараць твае вусны агнём.

Ты сягоння другая,

Узрастай i красуйся

I жывi гэтым сонечным днём.

Нездарма ж так блукае

Усмешка на твары

I на вуснах iстужка зары.

Абапрыся рукамi

На руку, таварыш,

I давай гэтак разам згарым.

Бачыш, дзень дагарае,

Ружовыя плямы

Сонца кiдае ў люстра ракi.

Цi хоць раз замiрала

Ты сэрцам над ямай,

Як крывёй залiваўся блакiт?

Ты яшчэ маладая!..

Празрыстыя вочы

Толькi бачылi радасць i смех.

Нездарма ж так жадаеш

Не ў белыя ночы,

А ў асеннiм тумане шумець.

О, вясна-маладзiца!

I той вось i гэты

Разам некалi свет сцераглi,

На палях i ў байнiцах

Узрастала iх мэта

Ў кожнай кроплi пралiтай крывi.

Добры дзень, дарагая,

Цалуй i цалуйся,

Прыйдзе час i ты будзеш згараць.

А сягоння другая,

Узрастай i красуйся,

Покуль вольны i радасны край!