Валеры Маракоў

А цяпер

Шнуроў зялёных стройны шэраг

Вянком паслаўся за сялом.

Мiж iх рачулка хваляй шэрай

Ў каменне плешча сваё шкло.

Узняўся месяц кветкай белай

I срэбра кiнуў ў цёмны бор…

Ой, шэпчуць нiвы песняй спелай

У гэты вечар пра любоў.

Ой, шэпчуць нiвы… Ясных зорак

На небе ўецца карагод,

I смехам буйным за узгоркам

Начлежны радуе агонь.

У светлых думках вечар сiнi

Абняў прастор зямных грудзей

I радасць ў песнi жменяй кiнуў

Адтуль, дзе бор стары гудзе.