Валеры Маракоў

Б’ецца вецер над далiнай

Б’ецца вецер над далiнай,

Бор стары шумiць тугой,

Залатую шапку скiнуў

Гай асеннi на загон.

Рэчка буйнай хваляй звонiць,

Устае асеннi дзень…

Я пайду, пайду сягоння

На прасторы паглядзець.

Там, я знаю, па-над шляхам

Коньмi выбiтай зямлi,

Што мяне абнiме сцягам

Хмар асеннiх прагны лiст.

Але што мне восень… Хмары

І пажоўклы сонны гай —

Б’юць у сэрцы хваляй мары,

I бяжыць… бяжыць туга.

Да шырокiх вольных гоняў

Песня б’е руччом з грудзей.

Дык пайду, пайду сягоння

На прасторы паглядзець!