Валеры Маракоў

Стаю прад Пушкiным адзiн

Стаю прад Пушкiным адзiн

I думу думаю сурова.

Тут кожны камень мне гаворыць

Пра днi вялiкiх пуцявiн.

Я знаю, Пушкiн, Вы паэт,

I Вашай музай акрылён я…

Вы лепшай славы лепшы цвет

Ад Мiсiсiпi i да Дону.

Ваш грозны шлях прывёў ў туман,

(I гэта заўжды нам знаёма).

Вам апяваць бы новы стан

Больш i упарцей, чым другому.

Вы першы з першых. Вашу кроў,

Што дагарэла ў дзiкiм снезе,

Завём мы песеннай зарой,

Сатканай з сонечных паэзiй.

Прад Вамi й я схiляюсь нiц

I гавару ў натоўпе вулiц,

Што Вы з металу i зарнiц,

I мы па-свойму Вас адчулi…

Мы знаем, Пушкiн, — Вы паэт,

I ваша слава — меч крылаты…

Вы лепшай славы лепшы цвет,

I гэтай славай мы багаты.